امروزه با تغییر مشخصات طبیعی شهرها در روند شهرسازی و توسعه شهری، شاهد تغییرات چشمگیر و مشخص اقلیمی و آب و هوایی در مقیاس خرد یا محلی، مقیاس میانی و حتی مقیاس کلان شهری هستیم. فرم شهر و اجزاء و عناصر تشکیل دهنده آن، تاثیر بسزایی بر ویژگی های خرد اقلیم محلی و نیز مصرف انرژی در بخش ساختمان دارد که علی رغم ضرورت و اهمیت موضوعی در شرایط کنونی کشور ما، کمتر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. اغلب پژوهش های انجام شده در خصوص بهینه سازی مصرف انرژی در بخش ساختمان، تنها به مطالعات ساختمان های منفرد و اجزاء و عناصر تشکیل دهنده آن محدود شده و کمتر به تامین کیفیت آسایش حرارتی در فضاهای داخلی و خارجی با توجه به ویژگی های پیکره بندی و چیدمان توده ها و فضاهای شهری پرداخته شده است. لذا پژوهش پیش رو با بررسی پیشینه موضوع در ادبیات جهان و ایران، به دنبال شناسایی معیارهای عام طراحی بافت های شهری انرژی کارا و فضاهای شهری همساز با اقلیم در مقیاس طراحی شهری (قطعات ساختمانی، بلوک های شهری و ساختار فضایی) و ارزیابی فاکتورهای فوق در ارتباط با شرایط اقلیمی نیمه خشک (شهر اصفهان) است. این مطالعات در قالب بررسی گونه شناختی (گونه های غالب بافت مسکونی شهر اصفهان)، ترسیم و شبیه سازی مدلها با استفاده از نرم افزارهای محاسبه مصرف انرژی (دیزاین بیلدر)، ارزیابی آسایش حرارتی (انویمت) و بررسی نحوه پیکره بندی فضایی ( نرم افزار اسپیس سینتکس)، به تحلیل کارایی انرژی در گونههای مختلف فرم ساختمانی، بلوکهای شهری و ساختار فضایی بافت سکونتی می پردازد. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش پیش رو، ویژگیهای ناشی از همسایگیها و همجواریهای قطعات ساختمانی (ویژگی های بلوک های شهری) نسبت به ویژگیهای ساختمانهای منفرد تاثیر بیشتری بر مصرف انرژی و نیز کارآیی انرژی دارد. از دیگر نتایج این پژوهش می توان به این نکته اشاره نمود که؛ کاهش مصرف انرژی جهت سرمایش فضاهای داخلی در فصول گرم سال، بیش از انرژی مصرفی جهت تامین روشنایی و گرمایش در زمینه دستیابی به کارآیی انرژی در بخش ساختمان های مسکونی حوزه مطالعاتی حائز اهمیت است. با تحلیل فاکتورهای فرم شهری پایدار، کارآیی انرژی در این بخش به شدت تحت تاثیر عوامل مورفولوژیکی است که در این میان اتصال و همردیفی توده های ساختمانی و پیروی از الگوی غالب بافت در مقیاس بلوک های شهری (وجود بلوک های شهری همگن)
