ازن موجب آسیب به اجزای تشکیلدهنده سلولی مانند چربیهای غیراشباع در پوشش سلولی میکروبی، لایه لیپوپلی ساکاریدی در باکتریهای گرم منفی، آنزیمهای بین سلولی و مواد ژنتیکی میکروبی میشود. ازن موجب اکسیداسیون لیپیدها روی پوشش سلولی باکتری می شود. اکسیداسیون موجب نشت محتویات درون سلولی، آسیب به مواد ژنتیکی و مرگ میشود. ازن همچنین روی گروه سولفیدریل آنزیمهای خاص عمل میکند. در قارچها پروتئینهای پوشش اسپور توسط ازن نابود می شود. در ویروسها ازن با نفوذ از کپسید پروتئینی موجب تخریب اسیدنوکلئیک میشود اسپورهای باسیلوس سوبتیلیس بعد تیمار با ازن با میکروسکوپ الکترونی مشاهده شدند. آسیب به لایه خارجی پوشش سلولی که هدف اولیه ازن است مشاهده شد. آنالیز میکروسکوپ الکترونی آسیب به ساختار سلولی بعد تیمار با ازن را نشان داد. آسیب به گرم منفی ها، سودوموناس فلورسنس و اشرشیاکلی نسبت به گرم مثبت ها، لوکونستوک مزونتروئیدس و لیستریا مونوسیتوژنزب یشتر بود. در تیمار با ازن تحت شرایط مشابه، گرم مثبتها تنها برخی از مواد موکوئیدی خارجی دیواره سلولی را از دست میدهند در حالیکه گرم منفیها تمایل به متلاشی شدن و از دست دادن ترکیبات سلولی را دارند. بنابراین ازن در غلظت پائین، موجب آسیب به غشا خارجی گرم منفی ها و ایجاد تغییراتی در ساختار سلول میشود. غلظتهای مشابه ازن باعث تغییرات قابل مشاهده کمتری در دیواره سلولی گرم مثبتها میشود. ویژگی باکتریکشی، قارچکشی، ویروسکشی ازن به توانایی آن برای تخریب بسیاری از ساختارهای آنزیمی نسبت داده میشود. معمولا هر میکروارگانیسمی حساست بخصوصی به ازن دارد. باکتریها حساستر از مخمرها و قارچها هستند.
