توت فرنگی به دلیل داشتن بافت نرم و حساسیت فراوان به پاتوژن ها عمر انباری کوتاهی دارد. از جمله راه های نامناسب برای افزایش ماندگاری آن استفاده از ترکیبات شیمیایی مصنوعی و ضد قارچی می باشد که اثراتی سوء برای سلامت مصرف کننده و محیط زیست بر جا می گذارند . در سال های اخیر استفاده از پوشش های خوراکی به ویژه پوشش کیتوزان به عنوان یک روش ایمن گسترش یافته است. این پژوهش جهت بررسی تأثیر پوشش دهی با کیتوزان و نانو فیبر کیتوزان بر عمر انباری و برخی خواص کمی و کیفی میوه ی توت فرنگی رقم پاروس طی نگهداری در انبار سرد صورت پذیرفت . پژوهش در قالب یک آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور بر پایه طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور و با سه تکرار انجام گرفت . فاکتور اول تیمار ها در 5 سطح شامل شاهد خشک، آب مقطر، کیتوزان 5/0 درصد، نانو فیبر کیتوزان 2/0 درصد و نانو فیبر کیتوزان 5/0 درصد و فاکتور دوم زمان انبارداری در 5 سطح شامل: صفر، 5، 10، 15 و 20 روز بود . تیمارها به صورت 2 دقیقه غوطه وری میوه ها در محلول آماده شده در دمای محیط (25 درجه سانتی گراد) اعمال شد و نمونه ها پس از خشک شدن، در ظروف یکبار مصرف پلاستیکی بسته بندی و در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85 تا 90 درصد نگهداری شدند . در پایان دوره های انبارداری میزان کاهش وزن، پی اچ آب میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، سفتی بافت میوه، پوسیدگی، شاخص های رنگ، آنتوسیانین، محتوای فنل کل ، مقدار ویتامین ث، فعالیت آنتی اکسیدانی و ارزیابی کیفیت خوراکی محصول از نقطه نظر عطر و طعم و مشتری پسندی آن تأثیر تیمار ها بر محصول ارزیابی شد . نتایج نشان داد که تیمارکیتوزان 5/0 درصد، تیمار نانو فیبر کیتوزان 2/0 درصد و تیمار نانو فیبر کیتوزان 5/0 درصد به ترتیب (22%)، (35%) و (43%) سفتی بافت میوه را نسبت به تیمار شاهد (خشک و آب مقطر) حفظ کردند و کاهش وزن تیمار شاهد (خشک و آب مقطر) نسبت به تیمار کیتوزان 5/0 درصد، تیمار نانو کیتوزان 2/0 درصد و تیمار فیبر نانو کیتوران 5/0 درصد به ترتیب (36%)، (52%) و (59%) بیشتر بود و همچنین اختلاف معنی داری در سطح یک درصد بین میوه های پوشش داده شده با شاهد (خشک و آب مقطر) روی درصد پوسیدگی، پی اچ، اسیدیته قابل تیتراسیون، فنل، ویتامین ث، آنتوسیانین، فعالیت آنتی اکسیدانی، ارزیابی کیفیت خوراکی و شاخص ها ی رنگ a*، b*، زاویه
