ادبیّات و تاریخِ ادبیّات حوزه ای بسیار فراخ است که بسیاری کسان با دیدگاه های مختلف آن را واکاویده-اند. امّا سدۀ گذشته به لحاظِ پژوهش های ادبی تفاوتِ بزرگی با زمان های پیشین داشته است. این تفاوت ریشه در رویکردها به ادبیّات داشته است. در گذشته، تاریخِ ادبیّات و آثارِ ادبی را بیشتر از منظرِ ادبیّاتِ محض می نگریستند و به مسائلی چون زندگی نامۀ نویسندگان و جنبه های ادبی و بلاغیِ کلامِ آنان می پرداختند. امّا طی قرنِ گذشته، ادبیّات نیز، همچون شاخه های دیگرِ علومِ انسانی، با مطالعاتِ میان رشته ای در هم آمیخته است و پژوهشگران از رشته های گوناگونی چون جامعه شناسی، روانشناسی، تاریخ، اقتصاد و ... دست به پژوهش های ادبی می زنند. یکی از رشته ها، یا بهتر است بگوییم میان رشته ها، که بسیار به ادبیّات مشغول شده «مطالعاتِ ترجمه» یا «ترجمه پژوهی» است. این میان رشته، که زمانِ درازی از شکل گیریِ آن نمی-گذرد، بیشتر در حیطۀ ادبیّاتِ تطبیقی با مطالعاتِ ادبی پیوند می خورد. پیوندِ مطالعاتِ ترجمه و ادبیّاتِ تطبیقی از آن جهت سودمند است که دیدی عمیق پیرامونِ نقشِ ترجمه در شکل گیری و رشدِ ادبیّاتِ اقوام و نیز در برهم کنش های بینافرهنگی میانِ این نظام های ادبی به دست می دهد.
