افزایش بیش از حد برداشت از منابع آبهای زیرزمینی دشت فامنین باعث افت شدید تراز آب و ایجاد فروچاله هایی در این دشت شده است. یکی از روشهای مدیریت منابع آب زیرزمینی، تجزیه و تحلیل رفتار آبخوان ها تحت اجرای سناریوهای مختلف بهره برداری با استفاده از مدلهای ریاضی است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات اجرای اقدامات سازه ای مانند بندهای خاکی و حوضچه های تغذیه مصنوعی بر ترمیم تراز آب زیرزمینی دشت فامنین در استان همدان و ارایه راهکارهای مدیریتی برای بهره برداری بهتر با استفاده از مدل عددی GMS می باشد که در سال 1401 به انجام رسیده است. ابتدا مدل در حالت غیرماندگار واسنجی و صحت سنجی شد. همچنین آنالیز حساسیت پارامترهایی تاثیرگذار در مدل انجام شد. با فرض ادامه وضع موجود، شبیه سازی عملکرد سیستم از مهر 1402 تا شهریور 1417 به مدت 15 سال انجام شد. پس از آن در سناریوی دوم )اجرای اقدامات سازه ای( برای 15 سال آینده تراز آب زیرزمینی در دشت با فرض بهره برداری از سازه های ذخیره و یا حوضچه های تغذیه مصنوعیپیش بینی شد. نتایج نشان داد افت تراز آب زیرزمینی در شرایط ادامه وضع موجود 6/11 متر میباشد. با انجام اقدامات سازه ای و بهره برداری از آن در طول 15 سال مقدار افت به 2/11 متر خواهد رسید. لذا میزان افت حدود 4/0 متر تعدیل خواهد یافت.
