تعیین ضرایب معادلههای نفوذ با دقت مناسب، یکی از مسائل مهم در برنامه ریزی های آبیاری است. معمولاً برای تعیین این ضرایب از روش آزمایش استوانههای مضاعف استفاده میشود که این روش تنها بُعد هیدرواستاتیکی و نقطهای نفوذ را در برمی گیرد. در این تحقیق، از جویچه ای با مقطع سهمی شکل، طول 50 متر، عمق متوسط 12 سانتیمتر و شیب 20 و 40 متر و دبی ورودی ،4/ 0/02 به منظور شبیه سازی یک نهر آبیاری استفاده شد. سه آزمایش با بازههای طولی 7 0/6 لیتر بر ثانیه با سه تکرار انجام شد. از این میان برای هریک از بازه های طولی، یک آزمایش با حداقل خطای ±0/02 اندازهگیری انتخاب شد. برای تعیین ضرایب معادلات نفوذ، پس از برداشت هیدروگرافهای ورودی و خروجی آبراهه با استفاده از فلوم اندازهگیری جریان، هیدروگرافهای خروجی از روشهای هیدرولیکی ماسکینگام-کونژ، اینرسی صفر و موج سینماتیک روندیابی شدند.در نهایت مقادیر دبی نفوذ با توجه به سطح مقطع متوسط جریان در بازه طولی و هورتون تعیین شدند. هیدروگرافهای محاسباتی از اختلاف بین SCS موردبررسی و لحاظ کردن معادلات نفوذ )LSM( هیدروگرافهای خروجی روندیابی شده و دبی های نفوذ به دست آمد. در نهایت با استفاده از روش حداقل مربعات برای هیدروگرافهای خروجی مشاهداتی و محاسباتی، تابع هدف استخراج گردید. نتایج نشان داد که مقدار متوسط خطای نسبی بین هیدروگرافهای خروجی مشاهداتی و محاسباتی از روش ارائه شده کمتر از 5 درصد است. با افزایش طول بازه مورد بررسی، مقادیر دبی نفوذ به دلیل کاهش هد استاتیکی آب، کاهش می یابند. راندمان مدل بر اساس معیار نش-ساتکلیف در تمامی طولها بیش از 90 درصد بود که دلالت بر این دارد که استفاده هم زمان از معادله هورتون و روش روندیابی اینرسی صفر بهترین نتایج را ارائه می کند.
