خلوت از مفاهیم مهم است که تعریف آن دشوار است. این مفهوم با مفاهیمی مانند حریم و محرمیت در عین همپوشانی متفاوت است. همچنین گاه به اشتباه در کنار تنهایی و انزوا قرار می‌گیرد که بار معنایی منفی دارند. امروزه این مفهوم کمتر مورد توجه طراحان بخصوص در حوزه معماری قرار گرفته است. پاسخ به نیاز خلوت در فضاها از طرف معماران ضروری است. خلوت به جز در معماری در حوزه‌های مختلفی از جمله روانشناسی و علوم طراحی بررسی شده است و موضوعی میان‌رشته‌ای است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ترجیحات فضایی افراد در فضاهای برآورنده نیاز به خلوت است. برای انجام این پژوهش از روش ترکیبی استفاده شده است. ابتدا این مفهوم با کمک مقالات و کتاب‌های متعدد و جامع بررسی و تحلیل شده است و سپس داده‌ها با پرسشنامه تصویری جمع‌آوری شده است. داده‌ها با روش‌ها و آزمون‌های آماری و در نرم‌افزار SPSS تحلیل شده‌اند. نتایج نشان داد که نور طبیعی، جنس و رنگ فضا، گیاهان و عناصر طبیعی، سکوت و عدم صدای مزاحم، چیدمان و نوع مبلمان، کاهش دسترسی و دید مزاحم، محل قرارگیری فضاها و سلسله‌مراتب فضایی از ورودی خانه تا فضای موردنظر از مهم‌ترین عوامل بهبوددهنده فضای خلوت هستند. همچنین، نتایج نشان داد که گروه‌های سنی و جنسیتی مختلف اشتراک و تفاوت‌هایی در ترجیحات‌شان در مورد فضاهای داخلی دارند و طراحی مناسب می‌تواند به بهبود نیازهای روحی و روانی افراد کمک کند
