ساخت (Construction) از معماری جدا شدنی نیست. «نمی توانیم سازۀ ساختمان ها را از جریانات زیبایی شناسی که ظاهر آن را شکل می دهند – که آن را سبک می نامیم – جدا کنیم. در اصل ساختمان ها نه قاب های سازه ای اند و نه پوشش فرمی: با نوشتن تاریخ معماری با تفوق یکی از آنها بر دیگری حتما کمال فیزیکی بنا نفی می شود. اصالت دادن به سازه به جبر گرایی فنی منجر خواهد شد. در مقابل اصالت دادن به عناصر طراحی باعث می شود ذات بنا را پوسته آن بدانیم.» در طراحی معماری همان قدر که توجه به مسائل ظاهری اهمیت دارد اطلاع از نظام های ساخت شامل سازه و مصالح اهمیت دارد. در معماری ایران هم استاد پیرنیا این موضوعات را ذیل اصطلاح «نیارش» و یکی از اصول معماری برشمرده اند. ساختمان ها تنها انتظام عناصر بصری نیستند بلکه توده هایی حجیم از مصالح اند که سازندگان شان موفق شده اند آنها را برپا کنند. آشنایی با نظام های ساخت و ساز در هر منطقه همیشه یکی از مهم ترین سرچشمه های الهام برای طراحی است. در سوریه نظام های سنتی ساخت با شباهت ها و تفاوت هایی در کل سرزمین یکسان است. البته معنی این سخن این نیست که تنها یک نوع نظام ساخت وجود داشته باشد، اتفاقاً در این باب تنوعی نسبی برقرار است، اما می توان گفت نظام های ساخت و ساز متنوع در بخش های مختلف سوریه شناخته می شوند.
