مجتبی حیدری

در مناطق کارستیک، مطالعات پدیده فرار آب از محل سازههای هیدرولیکی اهمیت دارد. در این پژوهش به منظور ارزیابی توسعه درزهها در اثر انحلال، بر روی نمونههای ژیپسیت سازند گچساران از محل مخزن سد کنگیر، ابتدا ثابت سرعت انحلال سنگ توسط دستگاه سیرکولاسیون معادل 0/37 ×3-10 cm/secاندازه گیری شد. سپس میزان بازشدگی درزهها و آبگذری آنها با استفاده از روشهای نظری و تجربی محاسبه شد. نتایج نشان داد که میزان بازشدگی پیش بینی شده برای درزهها به روش نظری با مقدار اندازه گیری شده به روش تجربی کمتر منطبق میباشد در حالیکه با مقدار اندازه گیری شده به روش مستقیم (اندازه گیری با استفاده از کولیس) انطباق بیشتری دارد. همچنین بر اساس پژوهش انجام شده چنانچه ژیپسیتهای واقع در مخزن پس از آبگیری سد در مجاورت جریان آب قرار گیرند، مقدار بازشدگی درزهای با دهانه اولیه 0/5سانتیمتر پس از حدود 58روز به 10سانتیمتر افزایش مییابد. این نتیجه با مشاهدات صحرائی همخوانی دارد. این افزایش دهانه درزه در مقایسه با عمر مفید سد توجه ویژه به موضوع آب بندی مخزن سد را الزامی میکند