در ایران، مجلس به عنوان میراث انقلاب مشروطه، مرکز ثقل سیاست و تصمیمگیری درباره مسائل کشور است. از این رو با عنایت به جایگاه مجلس، این قوه میتواند در مسائل مختلف اعم از سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی نظارت و صاحب رأی باشد. از مهمترین مسائلی که مجلس شورای اسلامی پس از تشکیل با آن مواجه شد، جنگ هشت ساله عراق علیه ایران بود که از آن به عنوان طولانیترین قرن بیستم یاد میشود. از این رو این پژوهش مترصد است مواضع و رویکرد مجالس اول، دوم و سوم شورای اسلامی (1368-1359) را در قبال جنگ مورد بررسی قرار دهد. لذا پرسش اصلی این است مجالس شورای اسلامی(دورههای اول، دوم و سوم) در ابعاد چهارگانه سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی در قبال تحولات جنگ تحمیلی عراق علیه ایران چه مواضع و رویکردی داشتند؟ برای پاسخگویی به پرسش مذکور تلاش شده است با روش تحلیل محتوا با تکیه بر روش تحلیل مضمون و با استفاده از مشروح مذاکرات، منابع کتابخانهای و نشریات، مواضع مجالس سهگانه در خصوص جنگ تحمیلی مورد ارزیابی قرار گیرد. طبق واکاوی فراگیر مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی، به طور کلی تأکید نمایندگان مجلس در قبال مسائل سیاسی بیشتر بر انتقاد به عملکر سازمان ملل در قبال جنگ، لزوم حفظ وحدت بین گروههای مختلف سیاسی در زمان جنگ و نقش قدرتهای بزرگ در جنگ برای مهار انقلاب بود. در زمینه اقتصادی، بیشتر تأکید بر لزوم حل مشکل تورم، جلوگیری از مهاجرت روستاییان، خودکفایی در کشاورزی، توجه به قشر مستضعف و حل مشکلات اقتصای مردم بود. در زمینه فرهنگی نمایندگان حمایت از آوارگان جنگی، ضعف رسانهها در پوشش دهی اخبار جنگ و تأکید بر رهبری امام خمینی را مورد توجه قرار دادند و در زمینه نظامی نیز بر تقویت بنیه نظامی، توجه به زیرساختها، مدیریت جنگ و تأمین امکانات و تجهیزات نظامی تأکید داشتند.
