زمینه و هدف: پذیرش مدیریتِ سازمان از سوی کارکنان، می‌تواند نقش سازنده‌ای در افزایش ضریب اعتماد عمومی و میزان ارتباطات آنان با مدیریت داشته باشد. بدین روی، توجه به مفهوم پذیرش یا همان مقبولیت در مطالعات سازمانی، از اهمیت شایانی برخوردار است. در پژوهش حاضر، با تأکید بر نقش این موضوع در مدیریت سازمان، تلاش شده تا با شناسایی عوامل مؤثر بر مقبولیت بر پایه توصیه‌های امیر مؤمنان امام علی(علیه‌السلام) ، علل ایجاد و حفظ آن برای مدیران و کارگزاران حکومتی معرفی گردد. روش پژوهش: جستار پیش‌رو، با رویکرد دینی در موضوعات مدیریتی و با بهره‌گیری از روش تحلیل مضمون، به‌عنوان یکی از روش‌های پرکاربرد تحقیقات کیفی، با بررسی و مطالعه نامه‌های امام علی(علیه‌السلام) به کارگزاران حکومتی در کتاب شریف نهج‌البلاغه؛ در مرحله نخست، 148 کد اولیه را استخراج و سپس مضمون آشکار و پنهان هر کد را مشخص کرده است. درنهایت، پس از حذف مضامین مشابه و تکراری، 61 مضمون در طبقه‌های جداگانه دسته‌بندی گردید. یافته‌های پژوهش: یافته‌های پژوهش بیان داشت که مقبولیت بخشی به کارگزار نیازمند اهتمام به دو مؤلفه‌ی شئونات فردی مشتمل بر صفات روحی و رفتارهای اخلاقی و شئونات اداری به معنای رفتارهای اداری کارگزار است. نتایج پژوهش: کاوش صورت گرفته نشان داد که کارگزار حکومتی، برای دست‌یابی به مقبولیت، باید از کُنشگری فردی و اداری توانمندی برخوردار باشد. بدین معنا که از بُعد حقیقی و فردی، برخی صفات روحی و اخلاق عملی در رفتار او، همچون: خوش‌رویی، تواضع، عدالت در رفتار و نیز، دوری از تنگ‌نظری، غرور و فریب‌کاری، در کنار دیگر شاخصه‌ها ضروری است. و از بُعد حقوقی به‌عنوان یک کُنشگر اداریِ توانمند، بهره‌مندی و نهادینه‌سازی برخی رفتارهای اداری، مانند: ثبات در تصمیم‌گیری، شایسته گزینی، در دسترس کارکنان بودن، آزادی بیان و نقد در محیط کار و نیز، دوری از تملق‌گویی، وتعصب و دسته‌بندی برای پیش بردن هدف‌ها، در کنار دیگر رفتارهای سازنده اداری ضروری است.
