محمدحسین قبادی

مناطق جنوبی و جنوب شرقی شهر پل دختر در جنوب غرب ایران، به علت گسترش سازند انحلال پذیر گچساران، عملکرد ساختارهای تکتونیکی و خصوصیات شیمیای آب های سطحی و زیر زمینی از پتانسیل بالای فروچاله زایی برخوردار است. نتایج بررسی های انجام شده نشان داد،از 23فروچاله شناسایی شده در منطقه به ترتیب تعداد 91و2فروچاله در فاصله کمتر از 9111متری از گسل های چشمه شیرین و باغ جایدر قرار دارند. بالا بودن تعداد فروچاله در امتداد گسل چشمه شیرین به علت پوشش رسوبی کم، وتماس مستقیم آب های سطحی با اسیدیته 6/8با ژیپس سازند گچساران است. اما بخش زیادی از طول گسل باغ جایدر در زیر رسوبات دریاچه قدیمه جایدر مدفون است. بالا بودن ضخامت پوشش رسوبی در این محل باعث شده تعداد فروچاله ها در سطح زمین کم باشد. به علت شرایط یکسان زمین شناسی و هیدرولوژیکی این دو نقطه با هم، می توان گفت در دشت جایدر نیز فروچاله وجود دارد اما در زیر رسوبات دریاچه قدیمی جایدرمدفون هستند. به علت تمرکز مراکز جمعیتی و اقتصادی در این بخش رسیدن دهانه فروچاله ها در سطح زمین ریسک آسیب پذیری را به شدن افزایش می دهد