زمین لغزش بهسبب امکان رخداد آن در محیط های طبیعی مختلف و به سبب عوامل طبیعی و مصنوعی متفاوت مؤثر برآن، نسبت به سایر مخاطرات طبیعی جایگاه خاصی دارد. زمین لغزش ها به علت فراوانی رخدادشان، هر سال موجب خسارات سنگینی می گردند که جبران برخی از آنها هزینه و وقت فراوانی می طلبد. به این دلیل بررسی این پدیده مخصوصاً در مناطقی که در مسیر پیشرفت و توسعه قرار دارند، امری ضروری است. از بهترین روش های بررسی زمین لغزش ها پهنه بندی خطر آن است، که از دیرباز محققان به آن توجه کرده اند. در این روش منطقۀ بررسی شده با توجه به عوامل مؤثر در بروز پدیدۀ زمین لغزش، به پهنه های با خطر کم تا خطر خیلی زیاد تقسیم بندی می شوند. این پهنه بندی می تواند در برنامه ریزی های منطقه ای کمک شایانی داشته باشد. روش های متفاوتی برای این منظور ارائه و توسعه داده شده است. در این نوشتار از چهار روش ارزش اطلاعات، تراکم سطح، LNRFو نسبت فراوانی که از روش های آماری دو متغیره هستند، در پهنه بندی خطر زمین لغزش منطقه پشت دربند استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که روش تراکم سطح با اختلاف جزئی نسبت به روش نسبت فراوانی از میان روش های بهکار برده شده برای پهنه بندی منطقه نتایج مطلوبتری به دست می دهد.
