منطقه مورد مطالعه در نیمه شمالی زون سنندج- سیرجان واقع شده است و عمدتا از سنگ های دگرگونی ناحیه ای ژوراسیک پوشیده شده است. خاک برجای مورد بررسی، حاصل هوازدگی آندالوزیت سیلیمانیت شیستی است که سنگ کف منطقه را تشکیل می دهد. طبق مشاهدات صحرایی ، خاک این منطقه مشکوک به واگرایی می باشد و ازجمله شواهد موجود شیار های فرسایشی عمیق است. برای تشخیص واگرایی خاک از آزمون های فیزیکی(هیدرومتری مضاعف، کرامب، پین هول) استفاده شده است. طبق آزمایشات انجام شده خاک مورد مطالعه بر اساس رده بندی یونیفاید CL با نفوذپذیری 6-10×84/1 سانتی متر بر ثانیه و واگرایی متوسط تعیین گردیده است. بر اساس سیستم رتبه بندی بل و واکر این خاک دارای واگرایی نسبی می باشد. پیشنهاد می شود که جهت جلوگیری از تخریب بیشتر حاصل از فرسایش در منطقه از روش های فیزیکی مانند توسعه دیواره حایل موجود، احداث شبکه ی زهکشی مناسب سراسری یا از روش های شیمیایی مانند استفاده از آهک برای تثبیت خاک استفاده گردد.
