کتاب مردم، دولت ها و هراس از آثار بنیادین و کلاسیک مطالعات امنیتی و استراتژیک محسوب می شود که سنگ بنا و بنیان تحقیقات بعدی و بویژه مکتب کپنهاگ را در مطالعات استراتژیک تشکیل می دهد. بوزان، همان طور که در مقدمه جدیدش بر کتاب می نویسد، کوشیده است با برجسته کردن مفهوم امنیت(به جای قدرت) و تلاش برای خارج ساختن آن از توسعه نیافتگی و ابهام، رویکرد جدیدی برای مطالعات روابط بین الملل، مطالعات منطقه ای، مطالعات امنیت ملی ارائه دهد. آنچه مولف در اینجا به اختصار و ایجاز بیان کرده است، مانند مباحث مربوط به حوزه ها و سطوح امنیت، بعدها در آثار دیگر وی و محققان دیگر مکتب کپنهاگ، بسط یافته است. بوزان می کوشد نشان دهد که امنیت، صرفاٌ بعدی نظامی ندارد و بلکه ابعاد مهمی چون امنیت زیست محیطی، امنیت اقتصادی، امنیت اجتماعی یا فرهنگی و امنیت سیاسی را هم باید به آن افزود. از طرف دیگر امنیت، فقط در سطح ملی/دولتی مطرح نبوده و ابعاد فردی/انسانی، اجتماعی/فرهنگی، ملی، منطقه ای و بین المللی هم دارد. به زعم بوزان، علی رغم همه نکات فوق، نه می توان امنیت را همانند لیبرال های افراطی به سطوح فردی و اجتماعی تقلیل داد و نه مانند رئالیست های سخت گیر، ابژه امنیت را فقط دولت دانست. بلکه ضمن توجه به ماتریس امنیت، به محوریت دولت تا آینده قابل پیش بینی هم باید توجه داشت.
