قرآن کتابی مبین، واضح و آشکار است. پس چگونه است که کلمات و مبهماتی همچون اسماء موصول با این تعداد در آن به کار رفته است. در جواب باید گفت: سخن بلیغ آن است که افزودن بر ویژگی های فصاحت، ساختارهای گوناگون زبان در موقعیت های مناسب آن به کار رفته باشد. دانش بلاغت و علم معانی نیز همین نظر را دارد و معتقد است که کلام باید مطابق با مقتضای حال باشد. بنابراین وجود این اسماء در آیات قرآن کریم مانعی ندارد و بجاست. اما اینکه هدف از آمدن آنها چیست، مسأله ای است که در این پژوهش به آن پرداخته می شود روش تحقیق بصورت تحلیلی – توصیفی است که در آن آیات یک به یک مورد بررسی قرار گرفته و اسماء موصول شناسایی و نقش نحوی و غرض بلاغی آنها گفته می شود، سپس با رجوع با کتب تفسیر آن اغراض شرح داده می شود. از مهمترین نتایجی که در این تحقیق ممکن است به دست آید، هدف و غرض از اسماء موصول در قرآن کریم، تعمیم و شمول دهی احکام و امور به افراد و یا اشیاء است. همچنین احتمال دارد غرض اشاره به سوی خبر ( ثواب، عقاب ) دارای بیشترین تعداد غرض بلاغی و اسم موصول الذین بیشترین تعداد دفعات در بین بقیه اسماء داشته باشد.
