پایداری و ایستادگی در برابر ظلم و بی عدالتی که در ذات خود حقیقت خواهی و امید به آینده را دارد ، و بیشتر به صورت نظم و نثر درآمده است ، سابقه ای به قدمت تاریخ بشریت دارد . اما با توجه به اینکه فلسطین مرکز مبارزه با اشغالگری در برابر اشغالگران صهیونیستی در طول تاریخ بوده است ، بخش اعظم این نوع ادبیات به دست ادبای متعهد و انقلابی آنجا نوشته شده است . از جمله این ادباء محمود شقیر است که توانسته است با ادبیات داستانی و زبان گویا و حق طلبانه خود سیاستمداران اسرائیلی و حامیان آنان ، یعنی آمریکایی ها را به باد انتقاد بگیرد و از ظلم و ستم و رفتار ضد بشری آنها در مجامع بین المللی پرده بر دارد و به کرامت انسانی و تعهد و غیرت ملی ترغیب کند و مردم فلسطین و همه حق طلبان جهان را به ایستادگی و مبارزه با ظالمان و اشغالگران ، فرا خواند . شقیر همه این مطالب را با زبانی ساده و روان و بدون هیچ گونه مغلق گویی و اما طنزگونه در دو مجموعه داستان « قالت لنا الشجره » به صورت نمادین و « أنا و جمانه » به صورت واقعی به تصویر کشیده است . اما با توجه به اینکه در این دو مجموعه از داستان ، نویسنده بیشتر نقش راوی علیم را دارد که گزارشگر اتفاقات حادث شده در فلسطین و دیگر نقاط جهان است ، تلاش می کند تا با این شیوه داستان گویی خواننده را در مسند داوری بنشاند تا او خود رفتار ظالم را از مظلوم تشخیص دهد ، بدون اینکه دخل و تصرفی در رفتار شخصیت ها داشته باشد . به نظر می رسد این امر از پدیده های نو ظهور در عرصه ادب پایداری باشد که نویسنده بدون اینکه شعاری بدهد یا فریاد و هیاهویی سر دهد مخاطب را به پایداری و ایستادگی در برابر ظالمان فرا خواند . به همین منظور در این پایان نامه کوشیده شده است تا به شیوه تحلیل مضمون ، به جلوه های پایداری و بررسی ویژگی های زبانی و درونمایه آین دو مجموعه داستان که بیشتر در قالب مضامین سیاسی و اجتماعی آمده است پرداخته شود .
