ظهور گستردۀ رسانه‌ها و شبکه‌ای‌شدن جوامع امروزی، نظام‌های سیاسی دینی، به‌ویژه نظام جمهوری اسلامی ایران را با مسائل متعددی هم‌چون کاهش معنویت و دین‌گریزی مواجه ساخته است؛ بر این‌اساس، پرسش اصلی پژوهش حاضر آن است که، در جامعۀ شبکه‌ای‌شدۀ ایران امروز، برای تحقق و اعتلای تربیت معنوی چه راهکارهایی را باید اتخاذ نمود؟ این پرسش، نیاز به یافتن رویکردهای نوین و متناسب با شرایط جامعۀ شبکه‌ای را برای حفظ و تقویت ارزش‌های معنوی در ایران امروز برجسته می‌سازد. در پژوهش حاضر، به‌منظور درک عمیق ابعاد مختلف مسئله کاهش تربیت معنوی در جامعۀ شبکه‌ای، از روش فراتحلیل کیفی استفاده شده است. این روش، به محقق امکان می‌دهد تا با بررسی و ترکیب یافته‌های پژوهش‌های پیشین، به یک درک جامع و کلان از مسئله دست‌یابد؛ هم‌چنین، برای جمع‌آوری یافته‌های دست‌اول، از ابزار مصاحبه‌های نیمه‌ساختارمند با متخصصان و صاحب‌نظران در حوزۀ تربیت معنوی و مطالعات رسانه‌ای استفاده شده است. یافته‌های پژوهش بر ضرورت بازنگری در روش‌های تربیتی سنتی و کلاسیک، توجه ویژه به نقش تربیتی خانواده در عصر جدید و تقویت هوش معنوی تأکید دارند؛ هم‌چنین، ارائه روایت‌های دقیق، مستدل و منطقی از رویدادها و رعایت اصول اخلاقی در گفتار و عملکرد مسئولان از دیگر یافته‌های مهم این تحقیق به‌شمار می‌روند. درمجموع، یافته‌های این پژوهش، مجموعه‌ای از راهکارهای عملی و راهبردی را پیشِ‌روی نظام جمهوری اسلامی ایران قرار می‌دهد که با کاربست آن‌ها، می‌توان به ارتقای سطح تربیت معنوی در جامعۀ شبکه‌ای و مواجهه مؤثر با چالش‌های فرهنگی و ارزشی عصر حاضر امیدوار بود.
