چالش بین درمانگر و مراجعان مذهبی در روانشناسی مسألهای کاملاً جدی است که بهجهت اختلاف در بینش و نحوه نگاه به خداوند، انسان و جهان بین درمانگر و مراجع بهوجودمیآید. دیدگاه ناباورانه درمانگر به مسائل معنوی و حقایق مذهبی، حجاب ضخیمی از بیاعتمادی را در بین او و مراجعان مذهبی میگستراند که روند درمان را تحتتأثیر قرارمیدهد. روانشناسی فردی آدلر از جمله مکاتب مهم در روانشناسی است که به دیدگاه معنوی و مذهبی مراجعان اهمیتمیدهد. در روانشناسی آدلری، همت و اراده، همنوع انسانی، عشق و محبت و برخی شاخصههای دیگر وجوددارد. همین مفاهیم در عرفان اسلامی از ترقی و ساحت وجودی خاصی برخوردار است. این زمینه مشترک بین روانشناسی فردی آدلر و عرفان اسلامی مسئله قابلتوجهی است که ضرورت پژوهش در تقارب محتوایی آموزههای روانشناسی و عرفان اسلامی را ایجابمیکند. پژوهش حاضر که به روش تحلیلی- توصیفی سرانجام یافتهاست؛ دستاوردش استخراج پارهای افکار مرکزی در دو ساحت روان شناسی آدلری و عرفان اسلامی بودهاست. وجود چنین مباحثی ظرفیت عرفان اسلامی را در ساحت درمانگری بهخوبی نشانمیدهد.
