صحیفه سجادیه یکی از مواریث مهم مکتب اهل بیت (ع) است. امام(ع) با استفاده از ظرفیت صور بیانی، مباحث کلامی و اخلاقی را در قالب مناجات عرضه نموده اند. این پژوهش صور بیانی و جایگاه و تأثیر آنها در تعمیق معرفت دینی در صحیفه را می کاود و نشان می دهد که کدام یک از آنها با چه اغراضی به کار رفته اند و چه تأثیری در تعمیق معرفت دینی دارند؟داده ها برای دستیابی به لایه های درونی مفاهیم با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته.. یافته های تحقیقی نشان می دهد که استفاده از تشبیه، مجاز، استعاره و کنایه موجب تأثیرگذاری در جان مخاطبان و ایجاد تکاپوی ذهنی و عینی نمودن مفاهیم انتزاعی برای ارتقاء درک معارف دینی می گردد،. براساس پژوهش صورت گرفته 603 مورد از صور بیانی از صحیفه استخراج شده و فرضیه های پژوهش به شرح زیر اثبات می گردد: استعاره با 228 مورد و فراوانی 7/37% رتبه اول، کنایه با 171 مورد با فراوانی 3/28% رتبه دوم، مجاز با 129 مورد با فراوانی 2/21% رتبه سوم و تشبیه با 76 مورد با فراوانی 6/12% رتبه چهارم را دارد و از استعاره ها، استعاره مکنیه تخییلیه؛ از کنایات، کنایه از صفت؛ از انواع مجاز، مجاز مرسل و از تشبیهات، تشبیه بلیغ بیشتر کاربرد داشته اند.درمورد موضوعات و حوزه هایی که حضرت به وسیله صوربیانی معرفت آنها را مورد تعمیق قرار داده اند عبودیت، رحمت، صفات خداوند، قیامت و توبه بیشتر از بقیه موضوعات مورد تأکید و توجه قرار گرفته اند.
