هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس همدلی زناشویی و شفت به خود در بیماران دیابتی شهر کرمانشاه بود که با روش همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان طالقانی و بیماران بستری در بخش دیابت بیمارستان امام رضا (ع) دربازه زمانی بهمن واسفند ماه سال 1402 بود که از بین آنان 300 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه همدلی زناشویی جولیف و فارینگتون (2006)، فرم کوتاه پرسشنامه شفقت به خود ریس و همکاران (۲۰۱۱)، پرسشنامه کیفیت زندگی یازمان جهانی بهداشت فرم کوتاه 26 سوالی، استفاده و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون) صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین تمامی ابعاد همدلی زناشویی و کیفیت زندگی رابطه مثبت و معنی‌دار وجود دارد. همچنین رابطه نمره کل همدلی زناشویی با نمره کل کیفیت زندگی مثبت و معنی‌داراست (27 /0r=؛ 01/0p<)؛ که نشان می‌دهد با افزایش همدلی زناشویی، کیفیت زندگی نیز افزایش می‌یابد و همچنین بین تمامی ابعاد شفقت به خود و کیفیت زندگی بیماران دیابتی رابطه مثبت و معنی‌دار وجود دارد. همچنین رابطه نمره کل شفقت به خود با نمره کل کیفیت زندگی بیماران دیابتی مثبت و معنی‌دار است (64 /0r=؛ 01/0p<)؛ که نشان می‌دهد با افزایش شفقت به خود، کیفیت زندگی بیماران دیابتی نیز افزایش می‌یابد. بنابراین ارائه راهکارهایی برای بالا بردن شفقت به خود و همدلی زناشویی در بیماران دیابتی می تواند منجر به افزایش کیفیت زندگی این بیماران شود.
