مهران فرهادی

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش انتظارات زناشویی، الگوهای ارتباطی و تاب آوری در پیشبینی رضایت زناشویی زوجین بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین دانشجوی دانشگاه های بوعلی سینا، آزاد و پیام نور شهرستان همدان در سال 1400 بود. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس که شامل 100 زوج بودند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انتظارات زناشویی (MEQ)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سـالاوی (1984)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه رضایتمندی زناشویی جدیری (1395) استفاده شد. برای تحلیل آماری داده ها از نرم افزار کامپیوتری SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد که انتظارات زناشویی، الگوهای ارتباطی و تاب آوری می توانند رضایت زناشویی را تبیین کنند (01/0>p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انتظارات زناشویی (42/ ٰ11 =f و R2= 0/28)، الگوهای ارتباطی (13/14= F و R2 = 0/29) و تاب آوری (12/96= F و R2 =0/40 )می توانند رضایت زناشویی را پیش بینی کنند. رضایت زناشویی به احساس زوج از دستیابی به انتظارات وابسته است به طوری که میزان برآورده شدن انتظارات و خواسته های هر یک از زوجین، می تواند مبنای رضایت زناشویی قرار گیرد. زوجینی که انتظارات غیر واقع بینانه در مورد اهمیت ارتباط دارند، دچار فروپاشی در رابطه می شوند و آشفتگی ارتباطی را گزارش می دهند. از طرفی تاب آوری باعث افزایش ارتباط مفید بین زوجین شده و باعث می شود زوجین با وجود تمام مشکلات که در رابطه زناشویی دارند خود را به سوی مسائل دلپذیر سوق می دهند.