مبحث شخصیت و ویژگیهای شخصیتی در عین اینکه بسیار در پژوهشها به آن پرداخته شده است از لحاظ بررسی برخی متغیرها در ارتباط با آنها مورد غفلت قرار گرفته است. اینکه این ویژگیها با واسطه گری نگرشهای ناکارآمد چگونه با اضطراب مرتبط هستند موضوعی است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است. به این منظور تعداد 240 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان به عنوان نمونه انتخاب گردید و پرسشنامه های اضطراب بک (1990) و پرسشنامه نگرشهای ناکارآمد بک و وایسمن (1987) پرسشنامه شخصیتی نئو مک کری و کاستا (1985) به آنها داده و پر شد که تعداد 6 نفر از افراد پرسشنامه ها را به صورت مخدوش پر کرده بودند و لذا نمونه نهایی تعداد 234 نفر انتخاب گردید. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که به طور کلی مدل پژوهش دارای برازش نیکویی مطلوبی است. روابط بین اضطراب با روان رنجورخویی با حضور و بدون حضور متغیر میانجیگر نگرشهای ناکارآمد معنی دار و مثبت می باشد و همچنین روابط بین اضطراب با برونگرایی با حضور و بدون حضور متغیر میانجیگر نگرشهای ناکارآمد معنی دار و معکوس می باشد. همچنین یافته ها حاکی از آن بودند که در سطح معناداری 0/01 تنها متغیر روان رنجورخویی به واسطه نگر شهای ناکارآمد با اضطراب رابطه معنی داری دارد و این رابطه برای برونگرایی برقرار نیست. بنابراین می توان نتیجه گرفت که نگرشهای ناکارآمد می توانند به عنوان یک میانجی بین روان رنجورخویی و اضطراب عمل کنند.
