مهران فرهادی

دوران کودکی از مهم ترین دوره های رشدی در افراد است. بیشتر کودکان در دوران رشد دچار مشکلات رفتاری و هیجانی می شوند. معمولاً کودکانی که اختلالات گفتاری دارند حساسیت بیشتری دارند و مشکلات هیجانی بیشتری را تجربه می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان یکپارچه فراتشخیصی بر اضطراب و تنظیم هیجان کودکان دارای لکنت زبان بود. این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی و از نوع طرح های تک آزمودنی ABA بود. جامعه پژوهش پسران دبستانی دارای لکنت زبان بودند که به صورت هدفمند 6 نفرآن ها از مراکز گفتاردرمانی انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه های شدت لکنت (SSI_3)، اضطراب آشکار رینولدز و ریچموند و نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی بود. جلسات درمان این پژوهش در 12 جلسه توسط آزمایشگر اجرا شد و یافته های این پژوهش حاکی از تاثیر درمان یکپارچه فراتشخیصی در کاهش 0/12تا 0/27 درصدی شدت لکنت زبان و کاهش 0/17تا 0/33درصدی اضطراب و بهبود 0/09تا 0/16 درصدی راهبردهای منفی تنظیم هیجان و همچنین افزایش 0/10 تا 0/21 درصدی بهبود راهبردهای تنظیم هیجان بوده است. نتیجه گیری: درمان یکپارچه فراتشخیصی در کاهش شدت لکنت زبان و کاهش نشانه های اضطراب و همچنین در بهبود راهبردهای منفی تنظیم هیجان و افزایش بهبود راهبردهای مثبت تنظیم هیجان تاثیر داشته است.