زمینه و هدف: از آن جایی که خودتنظیمی انگیزشی(Motivational self-regulation)یکی از راهبردهای پراهمیت یادگیری خودتنظیمی است، توانایی دانشجویان در مواجهه با چالشهای انگیزشی در فعالیتهای تحصیلی و اصرار به انجام آن ها تأثیر مهمی بر روی یادگیری آن ها دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین ساختار عاملی فرم کوتاه مقیاس خودتنظیمی انگیزشی در دانشجویان بود. مواد و روشها: در پژوهش توصیفی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1396 بود که از بین آنها تعداد 461 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. موارد مقیاس پس از ترجمه به فارسی بهصورت نسخه 12 گویه ای در اختیار دانشجویان قرار گرفت. برای تعیین عاملهای مقیاس از تحلیل عاملی اکتشافی با روش عامل یابی مؤلفه اصلی و چرخش واریماکس و برای تأیید فاکتورها از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، دو عامل تنظیم انگیزش و قدرت اراده را استخراج کرد که مقدار آلفای کرونباخ برای هر کدام از عاملها به ترتیب 0/80 و 0/72 و برای کل مقیاس 0/86 به دست آمد که در مجموع 50/14 درصد از واریانس کل را تبیین کرد. نتایج تحلیل عامل تأییدی نیز رابطه معنیدار بین متغیرهای آشکار (گویه ها) و سازه های نهفته در نتیجه می توان گفت که ساختار 2 عاملی از برازش مناسبی در نمونه ایرانی برخوردار است. نتیجه گیری: فرم کوتاه مقیاس خودتنظیمی انگیزشی از ساختار عاملی مناسبی برخوردار است. بنابراین استفاده از این ابزار درتحقیقات آینده مورد حمایت و قابل اعتماد است.
