مهران فرهادی

پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر روشن سازی دفاع های تاکتیکی در روان درمانگری پویشی فشرده و کوتاه مدت بر سبک های دفاعی، اضطراب و ترس از صمیمیت انجام شد. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع شبه آزمایشی می باشد که در آناز پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان سال تحصیلی 97-1396 متقاضی روان درمانی (خوابگاه ها، سایت مرکزی دانشگاه بوعلی سینا) بودند که 26 نفر از آنها به صورت نمونه گیری داوطلبانه در دسترس در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (انتخاب غیر تصادفی، جایگزینی تصادفی). داده ها به وسیله پرسشنامه های سبک های دفاعی(DSQ)، اضطراب حالت-صفت(STAI) و ترس از صمیمیت(FSI) جمع آوری شد. گروه آزمایش مداخلات روشن سازی دفاع های تاکتیکی براساس روان درمانگری پویشی فشرده کوتاه مدت را در 10 جلسه ی 45 دقیقه ای دریافت کردند. گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایان مداخله پیش آزمون روی دو گروه اجرا شد و داده ها با نرم افزار SPSS و روش MANCOVA تحلیل شد. یافته ها نشان داد روشن سازی دفاع های تاکتیکی براساس روان درمانگری پویشی فشرده کوتاه مدت باعث کاهش استفاده از سبک های دفاعی رشد نایافته (P<0/01)، سبک روان رنجور(P<0/01)، اضطراب حالت(P<0/01)، اضطراب صفت (P<0/01) شده است. همچنین یافته ها اثر معنی داری برای افزایش سبک دفاعی رشد یافته و صمیمیت نشان نداد(P>0/05). در نتیجه روشن سازی دفاع های تاکتیکی منجر به کاهش استفاده از سبک های ناکارآمد شده است ولی سبک های کارآمد را افزایش نداده است. همچنین روشن سازی دفاع های تاکتیکی اضطراب حالت و صفت را کاهش داده است ولی صمیمیت را افزایش نداده است.