هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر دانش آموزان کمرو وپذیرش اجتماعی آنها بوده است. پژوهش حاضر با روش نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان کمرو مدرسه ی متوسطه ی اول شاهد شهید تیموری همدان تشکیل می دادند. پرسشنامه کمرویی استنفورد بر روی همه ی دانش آموزان مدرسه(260نفر) اجرا گردید، سپس افرادی که نمره آنها جزو 20% بالا از اجرای پرسشنامه کمرویی استنفورد(نمرات از 40تا160)بود، به عنوان جامعه در نظر گرفته شد(52نفر) سپس از این تعداد به روش نمونه گیری تصادفی ساده 40نفر انتخاب و پرسشنامه ی پذیرش اجتماعی کراون مارلو بر روی نمونه ها به عمل آمد و به طور تصادفی دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.پس از اجرای این پرسشنامه ها(پیش آزمون)بر روی هر دو گروه، مهارت های ارتباطی به مدت 10 جلسه (45 دقیقه ای) در هشت هفته متوالی، به گروه آزمایش آموزش داده شد و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد، پس از اتمام دوره ی آموزشی بلافاصله از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس (ANCOVA) انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که پس از برگزاری آموزش، میزان کمرویی گروه آزمایش بطور معناداری کمتر از گروه گواه، و نیز میزان پذیرش اجتماعی شان بطور معناداری بیش از گروه گواه بود. بر اساس این یافته ها می توان نتیجهپگرفت که آموزش مهارتهای ارتباطی می تواند به کاهش کمرویی و افزایش میزان پذیرش اجتماعی ادراک شده افراد کمرو کمک می کند.
