خودناتوان سازی عبارتست از انجام یا عدم انجام کاری به منظور عذر تراشی برای شکست های احتمالی این سازه به دو شکل رفتاری و ادعایی دیده می شود و عواملی مانند سبک های فرزندپروری و طرحواره های ناسازگار اولیه در بوجود آمدن آن موثر می باشند. هدف این پژوهش تدوین مدل خودناتوان سازی تحصیلی براساس سبک های فرزندپروری و طرحواره های ناسازگار اولیه می باشد. این پژوهش یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه پیام نور شهرستان کرمانشاه بوده که در سال تحصیلی 94-93 مشغول به تحصیل بودند. از نمونه پژوهش 380 نفر براساس جدول مورگان به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی از قبیل میانگین، انحراف معیار، توزیع فراوانی و همچنین روشهای آماری استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد؛ ابزارهای پژوهش عبارتنداز: فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ(1998) که برای ارزیابی 15 طرحواره ناسازگار اولیه استفاده شده است. سبکهای فرزند پروری بامریند: که شامل 30 سوال می باشد 10 سوال برای ارزیابی سبک فرزند پروری مقتدرانه، 10 سوال برای ارزیابی سبک فرزند پروری مستبدانه، 10 سوال برای ارزیابی سبک فرزندپروری سهل گیرانه. مقیاس خود ناتوان سازی تحصیلی جونز و رودوالت(1982): این مقیاس گرایش افراد به خودناتوان سازی را با پاسخ های کاملا موافق تا مخالف می سنجد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد شیوه های فرزندپروری مستبدانه، سهل گیرانه و مقتدرانه دارای رابطه معنادار با خودناتوان سازی تحصیلی می باشد. همچنین شیوه فرزندپروری مستبدانه با طرحواره های خودگردانی، دیگرجهت مندی و بریدگی و طرد دارای رابطه معنادار می باشد. شیوه فرزندپروری سهل گیرانه با طرحواره های بریدگی و طرد و گوش بزنگی بازداری دارای رابطه معنادار می باشد. براساس نتایج این پژوهش شیوه فرزندپروری مقتدرانه با طرحواره دیگر جهت مندی و طرحواره محدودیت مختل رابطه معنادار دارد. همچنین طرحواره بریدگی و طرد و محدودیت مختل با خودناتوان سازی تحصیلی دارای رابطه معنادار می باشند.
