زمینه و هدف: زنان سرپرست خانوار به دلیل دشواری ها فراوان و تعدد نقش یکی از گروه های آسیب پذیر جامعه به شمار می آیند و در معرض ابتلا به اختلالات روانی ازجمله افسردگی قرار دارند بنابراین نیازمند پشتیبانی های بیشتر ازجمله درمان های روان شناختی و برنامه های توانمندسازی هستند. هیپنوتراپی بر پایه نیرومندسازی من و کاهش خودگویی های منفی می تواند راهبردهای کارآمدی در این راستا باشند؛ بنابراین، این پژوهش با هدف شناخت اثربخشی هیپنوتراپی مبتنی بر نیرومندسازی من در کاهش خودگویی های منفی و افسردگی اساسی زنان سرپرست خانوار انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع آزمایشی است. جامعه آماری کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) شهرستان ملایر بود که با شکایت اصلی افسردگی به مرکز مشاوره مراجعه کردند و 60 نفر بودند. از بین این ها 30 نفر به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش هشت جلسه هیپنوتراپی مبتنی بر نیرومندسازی من دریافت کردند. خودگویی های منفی، افسردگی و نیرومندی من به وسیله مقیاس خودگویی کالوت (STI)، مقیاس افسردگی بک و مقیاس روان شناختی نیرومندی های من (PIES) اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد درگروه آزمایش تفاوت معنی داری بین پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری از نظر افسردگی، خودگویی منفی و نیرومندی من وجود دارد (p<0.01)؛ اما در گروه گواه تفاوتی دیده نشد. به عبارت دیگر هیپنوتراپی بر پایه نیرومندسازی من توانست علائم افسردگی و خودگویی های منفی زنان سرپرست خانوار را کاهش و نیرومندی من آن ها را افزایش دهد. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که هیپنوتراپی مبتنی بر نیرومندسازی من می تواند در کاهش خودگویی های منفی و علائم افسردگی و افزایش نیرومندی من مؤثر باشد. نتایج حاصل از این مطالعه را می توان برای توانمندسازی و درمان زنان سرپرست خانوار به کار گرفت.
