زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش خشم های انفجاری بود. مواد و روش ها: این طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه نمونه 32 بیمار مبتلا به خشم های انفجاری مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امیرکبیر اراک بودند که به صورت تصادفی به گرو ه های آزمایش (رفتار درمانی دیالکتیکی) و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در 16 جلسه 2 تا 2/5 ساعته صورت گروهی تحت آموزش مهارت های رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها، بیماران قبل و بعد از مداخله پرسش نامه تکانش گری آیزنک را کامل کردند و با توجه به این که پیش فرض های لازم برای انجام تحلیل کوارریانس چند متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره برآورده نشد از تحلیل واریانس تک متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی خشم های انفجاری را به طور معنی داری کاهش می دهد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، می توان بیان کرد که رفتار درمانی دیالکتیکی موجب کاهش خشم های انفجاری در افراد تحت درمان شده و استفاده از این روش درمانی می تواند جزء برنامه های مداخلاتی در سطوح گروه های هدف مراکز روان درمانی قرار گیرد هم چنین، این روش از طریق کاهش خشم های انفجاری به بهره وری زندگی درمان جویان کمک می نماید.
