یکی از راههای کاهش خسارت خشکی، کشت و پرورش گیاهان متحمل به خشکی میباشد. با توجه به اهمیت زیتون و تحمل این گیاه به خشکی کاشت آن مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با فاکتور تنش خشکی در 3 سطح 80 % ظرفیت زراعی (شاهد)، 60 % ظرفیت زراعی (تنش متوسط) و 40 % ظرفیت زراعی (تنش شدید) و فاکتور رقم در 4 سطح رقم روغنی، مانزانیلا، زرد و کراتینا و در 3 تکرار به مرحله اجرا گذاشته شد. تنش خشکی با استفاده از روش وزنی اعمال شد. در پایان آزمایش فاکتورهای رویشی شامل وزن تر و خشک برگ، ساقه و ریشه اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی فاکتورهای رویشی کاهش یافت و میزان کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه در رقم روغنی در مقایسه با سایر ارقام بیشتر بود. با توجه به نتایج رقم زرد در مقایسه با سایر ارقام بیشترین تحمل را در برابر تنش خشکی داشت و لذا برای زیتونکاری در مناطق خشک و کم آب ایران توصیه میگردد.
