این پژوهش به بررسی تطبیقی نظریه سیاسی افلاطون و سخنان امام علی (ع) در نهج البلاغه می‌پردازد. روش تحقیق توصیفی-تفسیری و تحلیل کیفی است و از منابع اصلی (آثار افلاطون و نهج البلاغه) و منابع فرعی (مقالات، کتاب‌ها و پژوهش‌های مرتبط) بهره‌گیری شده است. یافته‌ها حاکی از آن است که امام علی (ع) به اصولی نظیر عدالت و خردورزی که در فلسفه سیاسی افلاطون نیز تأکید شده‌اند، پایبند است. اگرچه افلاطون و امام علی (ع) در اهداف حکمرانی تفاوت دارند؛ افلاطون حکومت را وسیله‌ای برای رسیدن به کمال عقلی می‌داند، در حالی که امام علی (ع) بر تأمین حقوق مردم و عدالت اجتماعی تمرکز دارد. همچنین، هر دو بر اهمیت انتخاب حکمرانان شایسته تأکید دارند، اما افلاطون به فیلسوفان به عنوان حکام اشاره می‌کند، در حالی که امام علی (ع) به کارگزاران متعهد و اخلاقی تأکید دارد. رویکرد عملی و انسانی امام علی (ع) به عدالت و حکومت، موجب می‌شود نظریه ایشان کاربردی‌تر و پاسخگوتر به نیازهای جامعه باشد. این پژوهش نشان می‌دهد که دیدگاه‌های امام علی (ع) و افلاطون اگرچه در برخی جنبه‌ها هم‌سو هستند، اما تفاوت‌های اساسی در روش و نگرش دارند که بر اساس شرایط و نیازهای زمانه خود شکل گرفته‌اند.
