مهدی بیات

در طی 40 سال گذشته کمپلکس های فلزی دی تیولن، با توجه به ساختار، پیوند، واکنش پذیری و کاربردهای جالب و مهم شان، از یک زیرشاخه جذاب و مهم در شیمی کئوردیناسیون به یک شاخه تاثیرگذار و بزرگ تبدیل شده اند. در این پروژه، یک مطالعه تئوری در سطوح BP86/def2-TZVP و M06/def2-TZVP بر روی کمپلکس های فلزی بیس(دی تیولن) با هندسه مربع مسطح و فرمول[ML2]n (M=Ni, Pd, Pt; L=edt, mnt, tfd, dmedt, dpedt; n=0, −1, −2) انجام شده است. انواع انرژی های برهم-کنش متفاوت بین قطعه ها در همه کمپلکس ها محاسبه شدند. بارطبیعی روی اتم ها، مرتبه های پیوند، انرژی بالاترین اوربیتال مولکولی اشغال شده (HOMO) و انرژی پایین ترین اوربیتال مولکولی اشغال نشده (LUMO) همچنین شکاف انرژی بین این دو اوربیتال (Egap) با استفاده از آنالیز NBO محاسبه شد. نتایج نشان داد (Egap) محاسبه شده برای همه کمپلکس ها مقدار بزرگی ندارد و در توافق با خواص نوری آن هاست. در ادامه الکترون خواهی همه کمپلکس ها محاسبه شد و نتایج نشان داد که بین الکترون خواهی های محاسبه شده و مقادیر پتانسیل اکسایش-کاهش اندازه گیری شده تجربی توافق بسیار خوبی وجود دارد. در نهایت آنالیز EDA روی این ترکیبات، در سطح تئوری BP86-D3/TZ2P، نشان داد که ماهیت الکترواستاتیک برهمکنش بین فلز و لیگاند در اغلب کمپلکس ها بیشتر از ماهیت اوربیتالی آن هاست. در مجموع، نتایج نشان می دهند که بار کل کمپلکس و ماهیت گروه های(استخلاف های) متصل به لیگاند های دی تیولن، تاثیر قابل توجهی بر روی خواص الکترونی، قدرت و ماهیت پیوند بین فلز و لیگاند در این کمپلکس ها دارند.