منطقه مورد مطالعه در استان همدان در دامنههای شمال غربی ارتفاعات الوند و در زون سنندج-سیرجان واقع شده است. معادن به طرق مختلفی استخراج میگردند، که مهمترین آنها روشهای زیرزمینی و سطحی است که هریک از این دو روش نیز به شیوههای گوناگون انجام میشوند که مطابق با خصوصیات مادهمعدنی نظیر شکل، ابعاد، عمق، چگالی، سختی و نظایر آن تغییر میکند. یکی از روشهای استخراج، سینهکار طویل است که برای سنگهای تزئینی نیز استفاده شده است، در این روش که با تخریب شدید محیط زیست همراه است به روش سعی و خطا، بلوکهای معدنی قابل استخراج از تودهسنگی گرانیتی استخراج و به کارخانه فرستاده میشود. در این روش، گاه کیفیت مادهمعدنی در یک منطقه کوچک خوب و به ناگاه تغییر میکند، در نتیجه محل سینهکار تغییر میکند. لذا سبب طویل شدن سینهکار و افزایش تخریب محیط زیستی میگردد. در پژوهش حاضر به بررسی اثرات ریخت شناسی و زیست محیطی فعالیتهای معدنی در معادن سنگهای تزئینی در دامنهی شمال غربی رشته کوه الوند شهرستان همدان(معدن چایان سوخته 2) پرداخته شده است. نتایج بررسیهای ریخت شناسی طی عملیات میدانی نشان میدهد که تخریب و تغییر چشمانداز منطقه بواسطه احداث سینهکارهای طویل همراه با ایجاد راههای پرپیچ و خم ارتباطی و جاده سازی در ابعاد کوچکتر که بر آلودگیهای صوتی در منطقه میافزاید، یکی از اثرات مهم معدنکاری در معدن چایان سوخته 2 بوده و سالانه چندین هزار مترمکعب از باطلهها به صورت مواد ریز و بلوکهای درشت در سینهکارهای طویل معدن دپو گردیده است. معدن چایان سوخته 2 از سال 1376 مورد بهرهبرداری قرار گرفته است و میزان 57150 تن سنگ گابرویی از آن برداشت گردیده. با انجام بازدیدهای صحرایی، مطالعه و بررسی تصاویر ماهوارهای از معدن چایان سوخته 2 مشخص گردید، در ازای استخراج 5600 مترمکعب ماده معدنی معادل 1،188،320 مترمکعب یعنی تقریبا معادل 212 برابر میزان استخراج تخریب زیست محیطی صورت پذیرفته است که نشان دهندهی تخریب بسیار بالای محیط زیست میباشد. نتایج نشان میدهد که با توجه به نزدیکی معدن چایان سوخته 2 به شهر همدان و با توجه به راندمان پایین این معدن در افزایش ثروت به نظر میرسد تخریب زیست محیطی آن بسیار بیشتر از کارایی اقتصادی آن باشد و با توجه به سایر معادن سنگهای تزئینی روش سینهکار طویل به هیچ وجه برای استخراج این معادن توصیه نمیگردد.
