کانسار آهن تکیه بالا در جنوب شرقی شهرستان قروه و در پهنه زمین ساختی سنندج-سیرجان واقع است. در محدوده این کانسار رخنمون هایی از سنگ های آذرین درونی مختلف با ترکیب اسیدی تا حدواسط و بازیک، سنگ های آذرین بیرونی حدواسط و اسیدی برونزد دارد، سنگ های دگرگونی منطقه شامل لایه های کم ضخامت سرپنتین کلریت شیست و آمفیبول شیست می باشد، سنگ های رسوبی منطقه تنها به نهشته های آبرفتی به سن کواترنری محدود می شوند. در بین سنگ های منطقه سنگ هایی که مجاورت بیشتری با توده معدنی دارند دارای بیشترین آثار دگرسانی می باشند. حجم زیاد محلول های مشتق شده از ماگما و مخلوط شدن آن ها با آب های جوی سبب آلتره شدن سنگ ها و تشکیل زون های دگرسانی مختلف در منطقه شده است. بر اساس مطالعات انجام شده مهمترین زون های دگرسانی در این کانسار شامل دگرسانی اپیدوتی شدن، کلریتی شدن، سیلیسی شدن و همچنین دگرسانی های سدیک-کلسیک می باشد. مهمترین کانی های دگرسانی شامل اپیدوت، کلریت، سرسیت، کوارتز،اکتینولیت و هماتیت می باشند. در بین دگرسانی های منطقه سیلسی شدن سنگ میزبان با افزایش قابلیت خردشدگی سنگ، تحت تاثیر نیروهای تکتونیکی و در نتیجه افزایش تراوایی سنگ میزبان همراه است که همین امر موجب آماده سازی زمینه کانی سازی شده است. دگرسانی سدیک سبب راندن کلسیم و آهن از سنگ های میزبان کانسار و فراهم کردن سیالی غنی از آهن وکلسیم می شود، چنین سیالی این پتانسیل را دارد که متاسوماتیسم کلسیمی و احتمالا کانه زایی آهن را سبب شود.
