در دو دهه گذشته، مسئله برنامه ریزی انجام پروژه ها با استفاده بهینه از نیروهای چندمهارته گسترش قابل توجهی داشته است. نتایج پژوهش ها حاکی از افزایش مطالعات پیرامون استفاده از نیرو های چندمهارته در پروژه ها و تأثیر قابل توجه آن بر کاهش هزینه ها است. چندمهارته بودن در واقع، آمادگی نیروهای سازمان، جهت انجام فعالیت های خارج از وظیفه اصلی آن ها است. در این مسئله، برای اجرای هر فعالیت به تعدادی نیروی انسانی با مهارت های مختلف احتیاج است که باید توسط زیرمجموعه ای از نیروهای پروژه که تخصص لازم برای انجام فعالیت را دارند، برآورده شود. بسیاری از پروژه های خطی (مانند عملیات راهسازی) با چالش های هزینه ای و زمان بندی فراوانی روبه رو هستند و وجود عدم قطعیت های متعدد در فرآیند ساخت، زمان بندی و اختصاص نیروی انسانی، سبب افزایش مدت زمان یا هزینه اتمام این پروژه ها شده است. از این رو، ایجاد برنامه زمان بندی و تخصیص مهارت ها به صورت بهینه تحت شرایط عدم قطعیت می تواند نقش بزرگی در پیشبرد اهداف پروژه ایفا کند. در این پژوهش، ابتدا یک مدل زمان بندی خطی چندهدفه عدد صحیح مختلط برای پروژه های خطی دارای نیروهای انسانی چندمهارته معرفی گردیده و سپس با استفاده از روش قیود نرمالیزه شده (NNC) و روش TH جهت حل مدل چندهدفه، نتایج اولیه مدل با استفاده از نرم افزار GAMS و داده های یک پروژه راهسازی واقعی، ارائه شده است. در ادامه، با درنظر گرفتن زمان به عنوان پارامتر فازی، به بررسی نحوه قطعی سازی و حل مدل پرداخته شده و نتایج هر دو روش حل، در سه حالت خوشبینانه، محتمل و بدبینانه، با زمان فعالیت غیرقطعی ارائه شده است. از ویژگی های مدل ارائه شده، قابلیت آن در تغییر حالت درنظرگرفتن داده های فازی مسئله (خوشبینانه، محتمل و بدبینانه) و تعیین بهترین هزینه و زمان نهایی پروژه بر مبنای آن می باشد. در نهایت با توجه به نوع داده و حالت اتخاذ شده، یک زمان بندی بهینه شامل زمان شروع و پایان فعالیت ها در هر قطعه، تعداد نیروهای انسانی بکاررفته و مهارت های استفاده شده در هر قطعه ارائه شده است. برای درک اثر تقسیم طول پروژه بر روی هزینه و زمان نهایی پروژه، مدل مسئله با در نظر گرفتن دو قطعه و نیروهای تک مهارته و چندمهارته حل شد، اما در هر دو حالت پاسخی برای مسئله به دست نیآمد. همچنین، برای بررسی اثر حضور نیروهای چندمهارته، مدل مس
