مهرداد عنبریان

زمینه و هدف: کمک به بازگشت ایمن ورزشکار آسیبدیده بهموقع وابسته است. هدف این مطالعه تعیین تأثیرات تمرینات حسی- عمقی همراه با اولتراسوند تراپی بر میزان درد مزمن مچ پای بازیکنان جوان همراه با ارزیابی تغییرات فعالیت 2 عضله تخصصی تیبیالیس آنتریور و پرونئوس لانگوس حین راه رفتن بود. روش کار: نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 24 نفر ( 12 نفر گروه تجربی و 12 نفر گروه کنترل) بود. شدت درد در هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات تیبیالیس آنتریور Visual analogue scale از طریق فرم استاندارد و پرونئوس لانگوس آزمودنیهای دو گروه در فاز استانس در مسیر 14 متری هر دو گروه ثبت شد (پیش آزمون). سپس گروه تجربی به مدت سه هفته پروتکل تمرینات ح سی- عمقی همراه با امواج فرا صوت را با فرکانس 3 مگا هرتز دریافت کردند. گروه کنترل در این مدت فعالیتهای معمولی خود را انجام میداد. گروهها پس از دوره، مجدد آزمونهای تعیین شدت درد و ثبت فعالیت همبسته برای مقایسه T الکتریکی عضلات را مانند پیش آزمون انجام دادند (پسآزمون). برای تجزیهوتحلیل آماری از آزمون .(p<0/ مستقل برای مقایسه بین گروهی استفاده شد ( 05 T درونگروهی و یافتهها: نتایج اختلاف معنادار را تنها در فعالیت عضله پرونئوس لانگوس در مقایسه پیش و پسآزمون گروه تجربی نشان داد همچنین، اختلاف معناداری در میزان درد در گروه تجربی قبل و بعد از اعمال مداخلات توانبخشی را در مقایسه .(p=0/005) .(p= 0/ درونگروهی مشاهده شد ( 016 نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه، میتوان ذکر کرد که استفاده از تمرینات حسی عمقی به همراه امواج فراصوت میتواند به عنوان روشی مؤثر در توانبخشی درد مزمن مچ پای ورزشکاران آسیبدیده بکار گرفته شود.