مهرداد عنبریان

مقدمه: بررسی تأثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر نیروهای عکس العمل زمین هنگام راه رفتن در افراد مبتلا به استئوآرتریت بخش داخلی زانو. روش بررسی: این تحقیق از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بوده که با یک طرح پیش آزمون – پس آزمون در دو گروه کنترل (سالم و بیمار) و یک گروه تجربی مورد بررسی قرار گرفت. آزمودنی ها 21 نفر مرد سالم و 42 نفر مرد بیمار مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو بودند که بر اساس شاخص کلگرن- لورنس و شاخص بصری درد به 2 گروه تجربی و کنترل بیمار تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته پروتکل تمرینی گیت به عقب را انجام دادند. حرکت راه رفتن به جلو با استفاده از دو صفحه نیروی kistler و توسط نرم افزارهای Vicon Nexus 1.8.5، Polygon 4.1.2 تحلیل گردید. پس از جمع آوری داده ها از نرم افزار SPSS version 20 و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه جهت بررسی اختلاف ها استفاده شد (0/05< p) . نتایج: اختلاف معنی داری قبل از تمرین بین نیروهای نیروهای ترمز زننده و جلو برنده، نیروهای عمودی عکس العمل سطح Fz1 (قله اول) و Fz2 (دره) بیماران مبتلا به استئوآرتریت با افراد سالم وجود دارد (0/05< P). اثر تمرین بر نیروهای جلو برنده (021 /0= P قبل& 0/068= P بعد) و ترمز زننده (022 /0= P قبل& 0/077= P بعد) حاکی افزایش میانگین گروه تجربی و عدم تفاوت معنی دار با گروه سالم بعد از تمرین در مقایسه با معنی داری قبل از تمرین داشت. تمرین تاثیری بر نیروهای عمودی عکس العمل سطح نداشت. نتیجه گیری: کاهش نیروهای ترمز زننده - جلو برنده و نیروی عمودی عکس العمل سطح Fz1 می تواند بازتابی از درد یا عملکرد بد اندام تحتانی باشد. پروتکل گیت به عقب باعث اثربخشی بر نیروی جلوبرنده - ترمز زننده عکس العمل در گروه تجربی گردیده است.