مهرداد عنبریان

چکیده: مقدمه: بررسی سینرژی عضلات بدن به عنوان بهینه ترین روش به کارگیری عضله ها، شدت فعالیت هر عضله و ارتباط و هماهنگی این فعالیت ها می تواند درک صحیحی از عملکرد سینرژی سیستم عصبی – عضلانی در اختیار ما قرار بدهد. سینرژی عضلانی باعث بهبود کیفیت در اجرای حرکات و مهارت ها و همچنین جلوگیری از آسیب دیدگی های اسکلتی و عضلانی می شود. خستگی عضلانی یکی از فاکتورهایی است که باعث اختلال در بیومکانیک دویدن انسان شده و عملکرد سیستم های کنترلی بدن را دچار تغییر می کند؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی تأثیر خستگی بر سینرژی عضلات منتخب اندام تحتانی حین دویدن با روش الگوریتم تجزیه نامنفی ماتریسی بود. مواد و روش ها: 16 دونده مرد مبتدی در این مطالعه شرکت کردند. فعالیت EMG سطحی عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، دوسر رانی، نیم وتری، دوقلوی داخلی، نعلی و درشت نئی قدامی آزمودنی ها قبل و بعد از پروتکل خستگی بر روی تردمیل با سرعت 6 کیلومتر بر ساعت ثبت گردید. بعد از پردازش داده ها با استفاده از نرم افزار متلب، الگوی سینرژی و وزن نسبی عضلات با استفاده از روش الگوریتم تجزیه نامنفی ماتریسی محاسبه گردید، جهت به دست آوردن تعداد سینرژی های لازم طی دویدن از روش VAF استفاده شد و الگوی فعالیت عضلات و الگوی هم انقباضی عضلات نیز با روش وینتر و یاک محاسبه شد. برای مقایسه الگوی فعالیت عضلات و همچنین الگوی نسبت هم انقباضی قبل و بعد از خستگی عضلانی طی دویدن از آزمون تی وابسته استفاده شد. جهت بررسی الگوی سینرژی های عضلانی و وزن نسبی هر عضله در هر سینرژی قبل و بعد از خستگی از روش آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی داری P<0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: با استفاده از روش VAF پنج سینرژی عضلانی از داده های EMG طی دویدن استخراج شد. الگوی سینرژی اول (r=0/95) و دوم (r=0/84) قبل و بعد از خستگی عضلانی همبستگی بالایی نشان داد ولی سینرژی سوم ( r=0/55)، چهارم ( r=0/27) و پنجم ( r=0/48) همبستگی متوسط به پایین را نشان دادند. بعد از خستگی عضلانی فعالیت عضلات راست رانی ( P=0.001)، پهن داخلی ( P=0.004)، پهن خارجی ( P=0.001)، ، نیم وتری ( P=0.001)، دوقلوی داخلی ( P=0.001)، نعلی (P=0.001) و درشت نئی قدامی ( P=0.029) کاهش معنی دار و برای عضله دو سر رانی ( P=0.003) افزایش معنی داری پیدا کرد. بعد از خستگی عضلانی الگوی ه