مهرداد عنبریان

زمینه و هدف: کفش­های ناپایدار در محیط­های شغلی معمولاً به­منظور کاهش اختلالات ناشی از کار استفاده می­شود. هدف مطالعۀ حاضر، بررسی اثرات فوری استفاده از کفش ناپایدار بر میزان فعالیت عضلات ناحیۀ تنه حین بلندکردن بار بود. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، 15 نفر از مردان سالم و در دسترس در این پژوهش نیمه تجربی شرکت کردند. فعالیت عضلات راست شکمی، مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، مولتی­فیدوس، ارکتوراسپاین، پشتی بزرگ، مربع کمری و سرینی میانی سمت پای برتر آن­ها در وضعیت­های پابرهنه، کفش معمولی و کفش ناپایدار حین بلندکردن بار ثبت گردید. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری جهت تجزیه­و­تحلیل داده­ها استفاده شد (05/0=α). یافته­ها: نتایج پژوهش حاضر کاهش معناداری در میانگین فعالیت نرمالیزه­شدۀ عضلات راست شکمی، مورب داخلی شکم و مربع کمری هنگام پوشیدن کفش ناپایدار نشان داد. کفش ناپایدار کاهش قابل توجهی در مقدار حداکثر فعالیت نرمالیزه­شدۀ عضلات راست شکمی، مربع کمری و ارکتوراسپاین را نشان داد. درحالی که پوشیدن کفش ناپایدار، افزایش در میزان حداکثر فعالیت نرمالیزه­شدۀ عضلۀ مولتی­فیدوس را نسبت به وضعیت­های دیگر نشان داد (05/0>P). به­علاوه، میزان فرکانس میانۀ عضلات مورب خارجی شکم، مورب داخلی شکم، ارکتوراسپاین و مولتی­فیدوس حین استفاده از کفش ناپایدار نسبت به وضعیت­های پابرهنه و کفش معمولی افزایش معناداری را از خود نشان داد (05/0>P). همچنین، استفاده از کفش ناپایدار در مقایسه با دو وضعیت دیگر باعث کاهش میزان هم­انقباضی عضلات راست شکمی/ ارکتوراسپاین، راست شکمی/ مولتی­فیدوس، مورب داخلی شکم/ ارکتوراسپاین و مورب خارجی شکم/ مولتی­فیدوس شد (05/0>P). نتیجه­گیری: با توجه به کاهش سطح فعالیت عضلات و نیز میزان هم­انقباضی عضلات منتخب ناحیه تنه، استفاده از کفش ناپایدار ممکن است مزایای مختلفی همچون کاهش فشار وارده بر مهره­های ناحیۀ کمری و جلوگیری از آسیب­های مختلف به ناحیۀ کمر مانند کمردرد داشته باشد. اگرچه، مطالعات بیشتری برای ارائۀ نتایج دقیق­تر لازم است.