زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش پیشِ رو، بررسی تأثیر گوۀ پاشنه بر میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب سمت راست و چپِ ناحیۀ کمر، هنگام بلند کردن بار بود. روش کار: هفده مرد جوان در این مطالعۀ نیمه تجربی داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها، جعبه ای معادل 10 درصد وزن بدن خود را از ارتفاع بالای مفصل ران بلند می کردند و با خم کردن زانو تا جایی پایین می آمدند که ران به موازات زمین قرار می گرفت و دوباره به وضعیت شروع برمی گشتند. این وظیفه 9 بار در دو شرایط همراه و بدون گوۀ پاشنه انجام شد. متغیرهای میزان فعالیت نرمالیز شد و فرکانس میانۀ عضلات ارکتوراسپاین و مولتی فیدوس با سیستم الکترومایوگرافی ME6000 ثبت شد. همچنین، آزمودنی ها جعبۀ مذکور را در حالت ایستاده و با دست باز به مدت 30 ثانیه در حالت استاتیک نگه می داشتند. از تست t همبسته برای تحلیل داده ها استفاده شد (0/05>P). یافته ها: قرار دادن گوۀ پشت پاشنۀ پا هنگام نگه داشتن استاتیک بار، تغییر معناداری در میزان فرکانس میانۀ عضلۀ ارکتوراسپاین سمت راست ایجاد کرد(0/05>P). همچنین گوۀ پاشنه، باعث کاهش معنادار میزان فعالیت عضلات ارکتوراسپاین هر دو طرف و همچنین عضلۀ مولتی فیدوس سمت چپ، هنگام برداشتن دینامیکی بار شد (0/05>P). برای دیگر متغیرها تفاوت معناداری بین دو وضعیت دیده نشد (0/05>P). نتیجه گیری: کاهش سطح فعالیت عضلات ناحیۀ کمر در این تحقیق در وضعیت همراه گوۀ پاشنه احتمالاً می تواند سبب تأخیر در بروز خستگی هنگام انجام این گونه وظایف شغلی شود. این نتایج ممکن است در طراحی کفش برای محیط های شغلی مفید باشد، هرچند ارائۀ نظر قطعی مستلزم انجام مطالعات دقیق بیشتری است.
