مهرداد عنبریان

زمینه و هدف: کوله پ شتی یکی از ابزارهای شایع و محبوب در میان اقشار مختلف جامعه به ویژه کودکان محسوب می شود. بدین سبب هدف از این مطالعه، تعیین اثر حمل کوله پشتی با بارهای مختلف، بر پارامترهای کینماتیکی را ه رفتن دانـش آمـوزان پسـر مقطع ابتدایی بود . روش تحقیق: 15 دانش آموز با میانگین سنی 9/60 ±0/61 سـال به صورت در دسترس انتـخـاب شدنـد. هر یـک از آزمودنیها کوله پشتیهایی با بارهای 15 ،10 ،0 و 20 درصد وزن بدن در حال راه رفتن بر روی نوارگردان با سرعت 1/10 متر بر ثـانـیـه به مدت 20 دقیقه حمل کردند. راه رفتن آزمودنیها توسط دوربین دیجیتالی ثبت شد. تجزیه و تحلیل سینماتوگرافی فیلمهای گـرفـتـه شده با نـرم افزار دارت فیـش انجام گرفت. داده هـا با آزمـون ANOVA با اندازه گیری مکرر در سطح p<0/05 تجزیه و تحلـیـل شـدنـد. یافتـه ها: نتایج نشان داد که افزایش بار کوله پ شتی موجب افزایش معنی داری در زاویه خم شدن زانو برای شرایط 15 درصد ( p=0/02) و20 درصد (p=0/03)، افزایش معنی داری در باز شدن مچ پا برای شرایط 15 درصد (p=0/03) و 20 درصـد ( p=0/04) و افزایش معنی داری در فاصله یک طول قدم برای شرایط 20 درصد (p=0/02) می شود. همچنین افزایش بار باعث کاهش معنی داری در زاویه خم شدن مچ پا بـرای شـرایـط 10 درصـد (15 ،(p=0/01 درصـد (p=0/02) و 20 درصـد ( p=0/03) و کـاهش معنـی دار تـواتـر قدم در شرایط 20 درصد ( p=0/03) می شود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر میرسد که حمل کوله پشتی مـعـادل 10 تا 15 درصد وزن بدن، برای دانش آموزان مقطع ابتدایی مناسب باشد.