مهرداد عنبریان

چکیده: عضله ی سرینی میانی از عضلات تاثیر گذار در حفظ الگوی طبیعی راه رفتن می باشد. این عضله با تثبیت موقعیت لگن، در ایستادن تک پا، مانع از افتادن لگن می گردد.ضعف و خستگی عضله ی سرینی میانی می تواند باعث تغییراتی در عملکرد فعالیت عضلانی عضلات اندام تحتانی و عضلات تنه شود. این تغییر در فعالیت عضلات می تواند باعث تغییر الگوی فشار کف پایی در ناحیه ها مختلف کف پا و همچنین تغییر در انحرافات مرکز فشار در کف پا می شود. مطالعات کمی به بررسی اثر خستگی این عضله بر فعالیت عضلات اندام تحتانی و فشار کف پایی پرداخته اند، بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثر خستگی عضله ی سرینی میانی بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب و تغییرات فشار کف پایی می باشد. تعداد 18 مرد از دانشجویان دانشگاه بو علی سینا به-صورت در دسترس، با کف پای طبیعی و بدون هیچ گونه بیماری و دفورمیتی انتخاب شدند.با استفاده از الکترومایوگرافی سطحی، فعالیت عضلانی نازک نی طویل، درشت نی قدامی، دوقلوی داخلی، پهن داخلی، پهن خارجی، دو سر رانی، سرینی میانی، مالتی-فایدوس، الیوکاستالیس و پشنی بزرگ، با فرکانس نمونه برداری 2000 هرتز قبل و بعد از خستگی جمع آوری شد. داده های فعالیت الکترومایوگرافی، ماکزیمم فشار کف پایی و انحرافات مرکز فشار هم قبل و بعد از خستگی عضله ی سرینی میانی، طی مرحله استانس راه رفتن در یک مسیر 10 متری اندازه گیری و ثبت جمع آوری شد. از آزمودنی ها خواسته شده بود 6 دور مسیر آزمایشگاه را برای ثبت الکترومایوگرافی عضلات و داده های فشار کف پایی، قبل و بعد از خستگی سرینی میانی طی کنند.از فیلتر میان گذر 10 تا 450 هرتز برای تجزیه و تحلیل داده های الکترومایوگرافی استفاده شد. شاخص فعالیت عضلات نسبت به حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک (MVIC) هر عضله بیان شد تا بر اساس درصدی از حداکثر انقباض ارادی ایزومتریک مقایسه شود. برای تجزیه و تحلیل داده ها و انجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم افزار SPSS نسخه 22 با سطح معنی داری05/0 استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که فعالت عضلات قبل و بعد از خستی سرینی میانی تفاوت معنی داری از خود نشان داد (003/0p=). به طوری که فعالیت عضلات درشت نئی قدامی، همسترینگ و چهار سر کاهش یافت و میزان فعالیت عضله نازک نئی طویل و مالتی فایدوس، در تمام زیر فاز ها و پشتی طویل و ایلیوکاستالیس طی زیر