مهرداد عنبریان

زمینه و هدف : اثر استئوآرتریت زانو بر پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن در تحقیقات پیشین مورد توجه بوده است. اما اثرات شدت استئوآرتریت بر این پارامترها بهطور دقیق مستندسازی نشده است. هدف این مطالعه، مقایسه پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن در بیماران استئوآرتریت مرد با درجات مختلف بود. روش بررسی: برای ارزیابی سه بعدی پارامترها از سیستم تحلیل حرکتی ) 141 هرتز( Vicon سری T استفاده گردید. آزمودنی ها 11 نفر مرد سالم و 41 نفر مرد بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو بودند که بر اساس طبقه بندی کلگرن و لورنس به 4 گروه خفیف، متوسط، شدید تقسیم شدند. سپس پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی شامل کادنس، حمایت دوگانه ، جدا شدن پای موافق، زمان قدم، عرض قدم، برخورد پای مخالف، جدا شدن پای مخالف، حمایت تک گانه، طول قدم، طول گام، زمان گام، سرعت راه رفتن، زمان استانس و زمان سیکل گام برداری با نرم افزار Vicon Nexus 1.8.5 اندازه گیری و سپس توسط نرم افزارهای Polygon 3.5.1 و Visual3D. v4 در یک سیکل گام برداری استخراج گردید. از روش آنالیز واریانس یکطرفه در نرم افزار SPSS 20. 1/ برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد ) 11 < P .) یافته ها : تفاوت معنی داری در کلیه پارامترهای مورد بررسی بین افراد سالم با بیماران مبتلا به استئوآرتریت با درجات مختلف 1/ مشاهده نشد) 11 P> ( . بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو به طور معنی داری از کادنس، طول قدم، طول گام، سرعت راه رفتن پایین تری برخوردار بودند در حالیکه زمان قدم، زمان گام، زمان استانس، زمان حمایت دو گانه در آنان طولانی تر بود. نتیجه گیری : تغییر در پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی بیماران استئوآرتریت زانو بالاخص با درجه شدید، ممکن است باعث نقصان در پایداری راه رفتن و افزایش خطر سقوط گردد.