هدف از این پژوهش تعیین اثر شدت اجرای یک نوبت نیماسکوات پویا بر عملکرد و فعالیت الکتریکی عضلانی در جریان پرش عمودی نوجوانان ورزشکار بود. آزمودنیهای این پژوهش 12 پسر نوجوان ورزشکار بودند که در سه روز متفاوت به طور تصادفی یکی از سه پروتکل گرم کردن (کنترل)، گرم کردن و اجرای یک نوبت 2 تکراری نیماسکوات پویای با شدت کم (40 درصد 1RM)، گرم کردن و اجرای یک نوبت 1 تکراری نیماسکوات پویای با شدت زیاد (80 درصد 1RM) را انجام دادند. پس از گذشت 4 دقیقه از اجرای هر پروتکل، از آزمودنیها آزمون پرش عمودی به عمل آمد و فعالیت الکترومایوگرافی گروههای عضلانی چهارسر و همسترینگ در مرحلۀ درونگرای پرش به ثبت رسید. برای تجزیه وتحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازههای تکراری استفاده شد. نتایج نشان داد که ارتفاع پرش و فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسر پس از پروتکل با شدت کم نسبت به پروتکل کنترل به طور معناداری افزایش یافت (05/0P≤). درحالی که تفاوت معنادار آماری بین اندازهگیریهای تکراری در فعالیت الکترومایوگرافی گروه عضلانی همسترینگ یافت نشد (05/0P>). بنابراین از طریق گرم کردن ویژه شامل نیماسکوات با شدتهای کم نسبت به گرم کردن معمول میتوان عملکرد پرش عمودی متعاقب را در نوجوانان ورزشکار بهبود بخشید که به نظر میرسد با تغییرات نورولوژیکی و درون عضلانی همراه باشد.
