مهرداد عنبریان

مقدمه: وضعیت ساختاری پا یکی از عوامل مهم در بررسی عملکرد پا و تشخیص نوع اختلالات و دفورمیتی های پا جهت سنجش و پیگیری روند درمان است. عملکرد چندگانه ساختارهای کف پا، همانند جذب و پخش نیروهای عکس العمل زمین و همچنین ایجاد تطابق کف پا با سطوح مختلف و حفظ ثبات فرد، وابسته به وجود قوس های کف پایی است. از این میان قوس طولی- داخلی اهمیت بیشتری در حفظ عملکرد مطلوب پا دارد (1). در افراد مبتلا به پای پرونیت، این تغییرات غیر طبیعی قوس اغلب باعث ایجاد دردهای عضلانی و یا استخوانی در اندام تحتانی می شوند. Hosl و همکاران در سال 2014 نشان دادند که پارامترهای کینماتیکی مفاصل در افراد با پای پرونیت در مقایسه با افراد سالم متفاوت است (2). از سوی دیگر نشان داده شده است که این اختلال بر میزان فعالیت الکترومایوگرافی عضلات درشت نئی قدامی و درشت نئی خلفی، نعلی و دوقلو اثرگذار می باشد (3) که در ادامه می تواند بر عملکرد افراد در طی فعالیت های ورزشی تاثیر بگذارد. با وجود این پژوهشی که اثر پای پرونیت را بر توان عضلات اندام تحتانی در مقایسه با افراد سالم مورد مقایسه قرار داده باشد توسط محقق مشاهده نشد که در این پژوهش این أمر مورد بررسی قرار گرفته است. روش شناسی: نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 20 نفر دختر داری پای پرونیت و 20 نفر دختران سالم در دامنه سنی 12 تا 14 سال بود. در این پژوهش برای ارزیابی ساختار متفاوت پا از ثبت نقش پا استفاده شد. جهت سنجش توان عضلات در دو گروه از آزمون پرش سارجنت استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد. نرمال بودن داده ها توسط آزمون Shapiro-Wilk و مقایسه توان عضلات در دو گروه توسط آزمون T مستقل در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته های تحقیق: داده های توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد ارتفاع پرش) مربوط به هر کدام از دو گروه در جدول 1، نمایش داده شده است. نتایج آزمون تست تی مستقل نشان داد که میزان ارتفاع پرش سارجنت در دو گروه اختلاف معناداری را دارا نمی باشد (31/0=p). جدول1) میانگین و انحراف استاندارد پرش افراد در دو گروه وضعیت پا تعداد میانگین پرش (cm) انحراف استاندارد پرش (cm) سطح معناداری طبیعی 20 15/28 95/3 31/0 پرونیت 20 95/23 67/6 بحث و نتیجه گیری: نتایج آزمون این پژوهش نشان داد که میزان ارتفاع پرش سارجنت در دو گروه اختلاف معناداری را دارا