مهرداد عنبریان

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر، مقایسه دو روش اندازه گیری زاویه پشت پا (RFA) در حالت ایستا و ارتباط آن با زاویه پشت پا طی فاز استانس راه رفتن در افراد با پای چرخیده به خارج بود. روش بررسی: 15 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه بیرجند به صورت هدفمند و براساس شاخص افتادگی استخوان ناوی انتخاب شدند. پس از اندازه گیری RFA در حالت ایستا به وسیله گونیامتر و دستگاه آنالیز حرکت دو بعدی طبق مدل نشانه گذاری کلارک (1983)، اطلاعات دوبعدی RFA آزمودنی ها با استفاده از سیستم آنالیز حرکت حین راه رفتن با سرعت 7/1 متر بر ثانیه بر روی تردمیل در وضعیت بدون کفش جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های تی وابسته و همبستگی پیرسون در سطح (05/0p≤)، استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اندازه گیری RFA در حالت ایستا به وسیله گونیامتر و سیستم درجه بندی آنالیز حرکت دو بعدی طبق روش نشانه گذاری کلارک، اختلاف معناداری وجود دارد (001/0p≤)، همچنین بین RFA در حالت ایستا و پویا در کلیه مراحل فاز استانس راه رفتن ارتباط معنا داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش علاوه بر تاکید استفاده از سیستم های درجه بندی آنالیز حرکت برای اندازه گیری RFA در حالت ایستا، نشان داد که اندازه گیری RFA در حالت ایستا، نمی تواند نشان­دهنده این زاویه در حالت پویا حین فاز استانس راه رفتن باشد. کلیدواژگان: زاویه پشت پا، فاز استانس، راه رفتن، پای چرخیده به خارج