مهرداد عنبریان

زمینه و هدف: کفی های طبی برای درمان مشکلات اندام تحتانی به طور گسترده ای استفاده می شوند. اثرگذاری بیومکانیکی طولانی مدت از کفی های طبی به طور دقیق مستندسازی نشده است. هدف از این مطالعه تعیین اثرطولانی مدت استفاده ازکفی طبی برمیزان فعالیت عضلات ساق افراد دارای صافی کف پا حین راه رفتن می باشد. روش بررسی: دراین مطالعه تجربی،تعداد45نفرپس ازمعاینات لازم شناسایی شده و در سه گروه مساوی: گروه مداخله دارای صافی کف، گروه کنترل دارای صافی کف پا و گروه شاهد (دارای کف پای طبیعی) جای گرفته وشرکت کردند. در پیش آزمون، فعالیت الکتریکی عضلات درشت نئی قدامی، نازک نئی طویل ، دوقلوی داخلی و نعلی آزمودنی های سه گروه در فاز استانس راه رفتن در یک مسیر 14 متری با سرعت خود انتخابی جمع آوری شد. گروه مداخله به مدت شش ماه از کفی های سفارشی استفاده کردند. سپس گروه های مداخله و گروه کنترل دارای صافی کف پا در پس آزمون شرکت کردند. داده ها با روش آنالیز واریانس یک سویه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: پس از شش ماه استفاده از کفی طبی، فعالیت عضله درشت نئی قدامی در زیرفاز تماس پاشنه با زمین به طور معناداری کاهش پیدا کرد (006/0=P). فعالیت عضله دوقلوی داخلی در زیرفاز میداستانس به طور معناداری در پس آزمون کاهش یافت (007/0=p). عضله نعلی در پس آزمون فعالیت کاهش یافته خود را در زیرفازهای تماس پاشنه (033/0=P) و میداستانس (023/0=P) نشان داد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده طولانی مدت کفی طبی با تغییر در فعالیت عضلانی، سبب سازگار ی های ثانویه می شود