محبوبه عالم زاده

چکیده: کف پای انسان ها در انجام حرکات، تعادل و جابه جایی در مسائلی چون راه رفتن و فعالیت های ورزشی نقش تعیین کننده ای دارد. اندازه گیری توزیع فشار کف پایی یکی از روش های متداول جهت بررسی عملکرد پا در شرایط استاتیکی و دینامیکی است. از آنجایی که توزیع غیرطبیعی فشار پا، با افزایش هزینه های درمانی و گسترش آسیب ها در ارتباط است، امروزه مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر دستکاری حس بینایی و وستیبولار بر متغیرهای فشار کف پایی طی راه رفتن می باشد. 12 زن سالم ساکن شهر همدان با دامنه سنی 30-20 سال انتخاب شدند. آزمودنی ها در سه شرایط در مسیری به طول 10 متر که دستگاه فوت اسکن در وسط مسیر قرار داشت راه رفتند. در شرایط اول هیچ گونه دستکاری در حس های وستیبولار و بینایی انجام نمی شد، در شرایط دوم با بستن چشم آزمودنی ها توسط چشم بند، حس بینایی دستکاری گردید و سر در حالت طبیعی و مستقیم نگه داشته می شد، در شرایط سوم چشمان آزمودنی باز بود و آزمودنی با حرکات متناوب سر به طرفین، حس وستیبولار را دستکاری می کرد. متغیرهای جابه جایی مرکز فشار، انحراف استاندارد جابه جایی مرکز فشار، سرعت جابه جایی مرکز فشار و میانگین کل سرعت، حداکثر فشار و نیرو، زمان رسیدن به حداکثر نیرو، نرخ بارگذاری و ایمپالس محاسبه شد. یافته ها نشان داد که انحراف استاندارد جابه جایی مرکز فشار در جهت قدامی-خلفی در شرایط دستکاری بینایی کاهش معناداری داشته است. سرعت جابه جایی مرکز فشار در جهت داخلی-خارجی در شرایط دستکاری وستیبولار نسبت به دستکاری بینایی افزایش معنی دار داشته است. میانگین سرعت کل جابه جایی مرکز فشار در شرایط دستکاری بینایی و وستیبولار کاهش معناداری داشته است. حداکثر فشار کف پا در ناحیه ی متاتارسال پنجم در شرایط دستکاری حس بینایی نسبت به شرایط دستکاری حس وستیبولار افزایش معنی داری داشته است. در هیچ یک از سه شرایط مختلف، میزان نیرو کف پایی در مناطق ده گانه پا، اختلاف معناداری نداشته است. زمان رسیدن به اوج نیروی کف پا در ناحیه میانی پا و در بخش خارجی پاشنه در شرایط دستکاری بینایی نسبت به دستکاری وستیبولار افزایش معنی داری داشته است. نرخ بارگذاری در منطقه انگشتان دوم تا پنجم و متاتارسال اول در شرایط دستکاری وستیبولار نسبت به شرایط دستکاری حس بینایی افزایش معناداری داشته است. ایمپالس