هدف: اسپرین عملکردی مچ پا یکی از آسیب های رایج در ورزشکاران مختلف می باشد. بررسی نیروهای عکس العمل زمین در فعالیت هایی از قبیل دویدن، فرود و ... با ریسک آسیب مفاصل اندام تحتانی مرتبط است و از اهمیت کلینیکی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی مولفه های نیروهای عکس العمل زمین هنگام دویدن در افراد مبتلا به اسپرین مچ پا در مقایسه با افراد سالم بود. روش بررسی: 10 فوتبالیست سالم و 10 فوتبالیست با عارضه اسپرین مچ پا در این مطالعه شرکت نمودند. با استفاده از یک صفحه نیرو ) 1000 هرتز( مولفه های نیروی عکسالعمل زمین هنگام دویدن اندازهگیری شد. سپس متغیرهای اوج نیروهای جهت تحلیل )p˂0/ عکس العمل زمین، و نرخ بارگذاری استخراج شدند. آزمون آماری آنوای چند متغیره با سطح معنیداری ) 05 آماری مورد استفاده قرار گرفت. بین دو گروه اختلاف معنیداری وجود Fz و 2 Fz یافته ها: نتایج نشان داد در نیروی عکس العمل همسان سازی شده در جهت 1 و بین دو گروه تفاوت معناداری Fx و 2 Fz از طرفی دیگر در زمان رسیدن به اوج مولفهها در جهت 3 ،)p=0/019 ،p=0/ دارد ) 014 و ) Fy همچنین در زمان رسیدن به اوج نیروهای عکس العمل در جهت خلفی ) 1 .)p=0/004 ،p=0/ مشاهده شد ) گروه تجربی نرخ بارگذاری بالاتری نسبت )p=0/049 ،p=0/ بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده شد ) 048 ) Fy قدامی) 2 اما در سایر متغیرهای نیروی عکس العمل زمین بین گروه ها اختلافی مشاهده نشد .)p=0/ به گروه کنترل نشان داد ) 01 .)p˃0/05( نتیجه گیری: نتایج نشان داد مقادیر نیروی عکس العمل اولیه و نرخ بارگذاری در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بالاتر است. به نظر می رسد انطباق پذیری کمتر پا باعث افزایش نرخ بارگذاری و نیروی عکس العمل اولیه زمین در افراد گروه تجربی شده است. از آنجا که این نیروها تشدید کننده انواع آسیب های ساختاری می باشند، بنابراین درمانگران باید توجه ویژهای به کاهش این نیروها با استفاده از اصلاح استراتژی حرکتی، تقویت عضلات و حتی در مواردی تجویز کفی طبی نمایند.
